فراوانی نحوه درمان عوارض ماژور لیتوتریپسی یورتروسکوپیک در اصفهان (۸۵-۱۳۷۳)

زمینه و هدف : لیتوتریپسی یورتروسکوپیک یکی از روش های کم تهاجمی و رایج برای سنگ های حالب می باشد. هدف از این مطالعه بررسی بروز عوارض ماژور در 3900 مورد لیتوتریپسی یورتروسکوپیک و نحوه درمان آنها بود. روش بررسی: این مطالعه توصیفی روی 3900 مورد لیتوتریپسی یورتروسکوپیک در مراکز پزشکی نور و حضرت علی اصغر(ع) اصفهان در سال های 85-1373 انجام شد. فراوانی عوارض ماژور و نحوه درمان آنها در این بیماران برآورد گردید. یافته ها : 29 بیمار دچار عوارض حین عمل یا دوره پس از عمل (تا30 روز) شدند که از این تعداد 16 بیمار دچار سوراخ شدگی حالب (41/0 درصد)، 7 بیماردچار avulsion حالب، 4 بیمار دچار یورینوما و 2 بیمار دچار آبسه پری نفریک شدند. از 7 مورد avulsion ، 2 مورد در محل اتصال حالب به مثانه بود که یورترونئوسیستوستومی انجام شد و در 5 مورد باقی مانده جایگزینی حالب با ایلئوم، boari flap ، ترانس یورترویورتروستومی، گذاشتن dj و پیچاندن امنتوم دور ناحیه خالی مانده حالب و گذاشتن dj به وسیله یورتروسکوپ (هر کدام یک مورد) انجام شد. از 4مورد یورینوما 3مورد به وسیله درناژ پرکوتانئوس ناحیه یورینوما و گذاشتن dj درمان شدند و در یک مورد نیز عمل جراحی باز برای گذاشتن dj انجام گردید. 2 مورد آبسه پری نفریک با عمل جراحی درناژ آبسه و گذاشتن dj درون حالب درمان شدند. در 14 مورد از 16 بیمار دچار سوراخ شدگی حالب به وسیله یورتروسکوپ dj عبور داده شد و در 2 مورد که امکان دسترس رتروگرید به حالب فراهم نشد، با عمل جراحی باز dj درون حالب قرار داده شد. نتیجه گیری: لیتوتریپسی یورتروسکوپیک از طریق مجرا (tul) روشی کم تهاجمی عالی برای سنگ های حالب بوده و می تواند برای سنین مختلف انجام گردد و عوارض اندک آن به کارگیری آن را قابل قبول می کند.